|
|
Szlak |
Łąkorek - Kolonia Olszak - Wronka - leśniczówka Rosochy - Ładnówko, zn. żółte, niebieskie, bez znaków, 10,5 km
Szlak wiedzie wokół Jez. Glowińskiego przez bogato urzeźbione tereny i duży
kompleks leśny w części pd. Na trasie rezerwat przyrody "Mieliwo".
Od przyst. PKS w Ląkorku idziemy za zn. żółtymi w kierunku wsi Osetno. Prowadzą one drogą brukowo-tłuczniową wśród pofalowanych pól. Stąd piękne widoki, szczególnie w kierunku pd., gdzie wznosi się kilka pagórków czołowo-morenowych. Przy drodze: klony, grusze, wierzba krucha, głóg i róża polna. Schodzimy w głęboką dolinę, którą płynie wąski strumień odwadniający jez. Osetno. Następnie wchodzimy pod górę i w odległości ok. 1,2 km od szosy Brodnica - Łąkorz skręcamy w lewo za niewielkim sosnowo-brzozowym laskiem. Przy lasku tablica informacyjna "Brodnicki Park Krajobrazowy".
Opuszczamy szlak żółty i idziemy nieoznakowaną polną drogą w kierunku Kolonii Olszak. Po lewej stronie w oddali piękne widoki na Jez. Głowińskie. Przechodzimy obok sklepu spożywczego i po ok. 1,8 km od zejścia z drogi Łąkorek - Osetno, dochodzimy do małego strumyka. Po prawej, w odległości ok. 100 m, wspaniałe świerki, szczególnie rozrośnięte w sąsiedztwie strumienia; mimo, że wyglądają na starsze, są to okazy ok. 100-letnie.
Przechodzimy przez mostek i idziemy prosto. Po lewej poręba, dalej las mieszany z udziałem świerka. W podszycie bez czarny, koralowy oraz jarzębina. Rośnie też paproć orlica pospolita i dużo malin. Gdy las się kończy, przy dróżce odchodzącej w lewo, widać wielkie mrowisko, natomiast po obu stronach drogi piękne klony, jawory, jesiony. Docieramy do drogi żwirowo-gliniastej wiodącej z Ostrowitego, którą biegną szlaki: żółty i niebieski (4,8 km). Idziemy w lewo za znakami tych szlaków. Po prawej stronie mijamy głębokie obniżenie, za którym wznosi się okazały pagór moreny czołowej, a za laskiem po lewej stronie można podziwiać piękny krajobraz na granicy lasu i pól. Przy drodze i w lesie duże skupisko głazów narzutowych, prawdopodobnie zebranych z pól.
Po ok. 100 m docieramy do drogi odchodzącej w prawo. Drogą tą, której towarzyszą okazale klony, możemy dojść do malowniczego, odległego o 300 m jez. Płociczno. Nad nim duży okaz topoli oraz olsza czarna i szara, topole, osiki, grochodrzew.
Szlaki prowadzą dalej prosto. Z lewej widać zatokę Jez. Głowińskiego. Przy drodze krzewy trzmieliny zwyczajnej, a dalej szakłaku. Nad jeziorem wysoka skarpa, porośnięta młodym lasem modrzewiowo - grabowo - klonowym. Brzeg trudno dostępny. Po prawej stronie sosna z udziałem brzozy, a w niższym piętrze również dębu, osiki i klonu. Po wyjściu z lasu mijamy po lewej duży budynek letniskowy, kryty czerwonym eternitem. Za nim rozwidlenie szlaków (5,4 km): żółty prowadzi w prawo, w stronę Góral, a niebieski w lewo, w stronę leśniczówki Rosochy nad jez. Mieliwo.
Idziemy w lewo za zn. niebieskimi. Przechodzimy przez dolinę z niewielkim strumykiem i na wzniesieniu mijamy po lewej zagrodę rolniczą, a za nią piaszczyste, ubogie pole uprawne. Po prawej zaczyna się las, który dalej towarzyszy nam z obu stron - jest to drągowina sosnowa wzbogacona przydrożnymi grabami. Na wzniesieniu szlak skręca w prawo, w ścieżkę prowadzącą przez wysokopienny las sosnowo-bukowy. Chcąc dojść do pobliskiego Jez. Głowińskiego, możemy iść dalej drogą i po kilkudziesięciu metrach, na rozwidleniu dróg, z charakterystycznym kamiennym słupem informującym o numeracji oddziałów leśnych, skręcamy w lewo, by po ok. 250 m osiągnąć jezioro. Przy brzegu mała polana, z pozostałościami betonowych stopni i niewielka przerwa w pasie trzcin. Nad brzegiem rośnie olsza czarna i szara, a dalej starodrzew bukowy z domieszką dębów.
Idąc szlakiem niebieskim wiodącym ścieżką, a następnie drogą, po ok. 100 m dochodzimy do rozwidlenia, przy którym rośnie duży dąb, a obok niego czerwona tablica informacyjna - Rez. leśny "Mieliwo". Utworzono go w celu zachowania fragmentu lasu mieszanego z udziałem buka na granicy jego wsch. zasięgu. Rosną tu wspaniałe okazy drzew.
Obwód 200-letnich sosen sięga do 3 m. Wzdłuż rezerwatu wiedzie droga od chodząca od rozwidlenia w prawo, w kierunku pd. My idziemy za zn. niebieskimi w lewo, mijając z prawej strony głębokie obniżenie, stanowiące niegdyś przedłużenie zatoki jez. Mieliwo. Przy wyjściu z lasu mijamy 2 okazałe dęby i głęboki jar. Przechodzimy obok leśniczówki Rosochy i drogą tłuczniową, wśród młodników, schodzimy do bezleśnego obniżenia. Za obniżeniem szlak skręca w prawo (7,2 km), dróżką wiodącą skrajem sosnowego lasu a następnie wzdłuż wsch. brzegu jez. Mieliwo.
Opuszczamy szlak niebieski i idziemy dalej prosto pod górę tłuczniową drogą, która za zboczem przechodzi w gruntową. Prowadzi ona przez las sosnowo-bukowy z udziałem grabu i klonu. Za niewielką porębą po lewej stronie okazy świerków i modrzewi. Po przejściu ok. l km od opuszczenia szlaku niebieskiego, droga opada i po lewej stronie widzimy wąską i długą zatokę Jez. Głowińskiego. Dno jeziora jest piaszczyste, ale brak miejsca na plażę.
Na skrzyżowaniu dróg znajduje się kamień drogowskazowy ze śladami dawnych napisów: Górale, Jabłonowo i Rosochy. Idziemy na wprost, mijając z prawej strony duże obniżenie z okazałym dębem. Za kolejnym obniżeniem dochodzimy do rozwidlenia dróg i kierujemy się w prawo. Do Ładnówka mamy ok. 1,5 km. Po 500 m przechodzimy na krótkim odcinku przez drągowinę, dalej po prawej stronie mijamy młodnik dębowy i ponownie wkraczamy do lasu wysokopiennego. Chcąc dojść do przyst. PKS w Ładnówku, można przy kolejnym rozwidleniu dróg iść drogą w lewo przez las do szosy i następnie ok. 400 m szosą w prawo, lub też drogą w prawo i po wyjściu z lasu dróżką polną do widocznych przy szosie zabudowań (10,5 km).
źródło: "Brodnicki Park Krajobrazowy", Stefan Iwicki, Andrzej Zielski, Wydawnictwo PTTK "Kraj", Warszawa 1990
Aktualizacja: 2008.11.04, stat: 4710 |
|
| |
